Gdy nocnik staje się "przyjacielem" dziecka
Odpieluchowania bałam się niemal tak samo jak odsmoczkowania (to akurat wciąż jeszcze przed nami). Marzyłam by odpieluchować Pietruszkę przed jego pójściem do przedszkola, ale jakoś nie bardzo wierzyłam w swoje możliwości wychowawcze.
Oto jednak nadszedł czas by podjąć decyzję. Mieliśmy do wyboru zmuszanie młodego do siadania na nocnik lub poczekać aż sam będzie gotowy.
Zdecydowaliśmy się na drugą opcję!
Dlaczego?
Najważniejsze było dla nas - nie zrazić syna do nocnika! A robiąc coś na siłę bardzo łatwo o taki efekt!
Poczekaliśmy zatem aż Piotr sam zainteresuje się nocnikiem!
Tak też się stało i to dzięki żłobkowi! Widząc jak inne dzieci siadają na nocnik, sam zapragnął to robić, choć na początku wcale nie udało się zrobić siusiu.
Regres
Stopniowo wszystko zaczęło się udawać aż nagle nastąpił regres!
Tak! I to się zdarza w całym procesie odpieluchowania!
Wszystko przez liczną grupę maluszków, która przyszła do żłobka. Nie ustawaliśmy jednak w staraniach i po dwóch tygodniach przesikiwania majteczek, znów zaczął ładnie wołać!
Od początku odpieluchowania zachowaliśmy pieluszki jedynie na drzemkę i na noc.
Kupa problemu
Od początku największy problem był z kupą. Niestety, młody miał jakąś blokadę przed robieniem dwójki do nocnika i tak przez pół roku udało się zrobić ją tylko dwa razy!
Młody czekał wręcz, aż dostanie pieluszkę na noc, by zrobić co ma zrobić.
W końcu i do tego dojrzał, by z radością i oklaskami załatwiać dwójkę na nocniku. Ku naszej ogromnej uldze.
Spanie i sikanie
Na koniec został problem snu! Jak odpieluchować ostatecznie gdy młody budził się z pełniutką pieluszką???
Znów pozwoliliśmy aby to czas zrobił swoje!
Najpierw przestaliśmy dawać pieluchę na drzemce. Pięknie wytrzymywał bez sikania. Ale jednak to były tylko 2-3 godziny.
Gdy jednak przez wiele dni nie budził się z pełną pieluchą, a zamiast tego wołał, chwilę po pobudce, że chce siusiu, pozbyliśmy się pieluchy ostatecznie!
Brawo Piotrusiu!
Rodzice są z Ciebie niezmiernie dumni! 💕
Oto jednak nadszedł czas by podjąć decyzję. Mieliśmy do wyboru zmuszanie młodego do siadania na nocnik lub poczekać aż sam będzie gotowy.
Zdecydowaliśmy się na drugą opcję!
Dlaczego?
Najważniejsze było dla nas - nie zrazić syna do nocnika! A robiąc coś na siłę bardzo łatwo o taki efekt!
Poczekaliśmy zatem aż Piotr sam zainteresuje się nocnikiem!
Tak też się stało i to dzięki żłobkowi! Widząc jak inne dzieci siadają na nocnik, sam zapragnął to robić, choć na początku wcale nie udało się zrobić siusiu.
Regres
Stopniowo wszystko zaczęło się udawać aż nagle nastąpił regres!
Tak! I to się zdarza w całym procesie odpieluchowania!
Wszystko przez liczną grupę maluszków, która przyszła do żłobka. Nie ustawaliśmy jednak w staraniach i po dwóch tygodniach przesikiwania majteczek, znów zaczął ładnie wołać!
Od początku odpieluchowania zachowaliśmy pieluszki jedynie na drzemkę i na noc.
Kupa problemu
Od początku największy problem był z kupą. Niestety, młody miał jakąś blokadę przed robieniem dwójki do nocnika i tak przez pół roku udało się zrobić ją tylko dwa razy!
Młody czekał wręcz, aż dostanie pieluszkę na noc, by zrobić co ma zrobić.
W końcu i do tego dojrzał, by z radością i oklaskami załatwiać dwójkę na nocniku. Ku naszej ogromnej uldze.
Spanie i sikanie
Na koniec został problem snu! Jak odpieluchować ostatecznie gdy młody budził się z pełniutką pieluszką???
Znów pozwoliliśmy aby to czas zrobił swoje!
Najpierw przestaliśmy dawać pieluchę na drzemce. Pięknie wytrzymywał bez sikania. Ale jednak to były tylko 2-3 godziny.
Gdy jednak przez wiele dni nie budził się z pełną pieluchą, a zamiast tego wołał, chwilę po pobudce, że chce siusiu, pozbyliśmy się pieluchy ostatecznie!
Brawo Piotrusiu!
Rodzice są z Ciebie niezmiernie dumni! 💕
Komentarze
Prześlij komentarz