Wycieczka po receptę wcale nie taka łatwa

Ponieważ Bromergon znoszę dobrze, poszłam dziś do mojej pani doktor po receptę na kolejne dawki. Oczywiście musiałam oczekiwać w kolejce pełnej kobiet ciężarnych. Stałam tam przez pół godziny. To co czułam w środku nie można porównać ze zwykłymi emocjami, które można nazwać zazdrością. To była tortura. Widzieć ich uśmiechnięte twarze, radosne spojrzenia na głaskane przez siebie brzuszki wielkości piłki do koszykówki. Ale żeby tego było mało, dodatkiem okazała się być jedna pacjentka z maleństwem w wózku. Nie mogłam oderwać wzroku. A kiedy już usiadłam dalej od tego widoku poczułam ten charakterystyczny zapach niemowlaka. Wiem jak pachną takie dzieci, ponieważ nie raz zajmowałam się takimi słodziakami. Ten zapach był nie do zniesienia. Tak słodki, tak ciepły...
Mało tego, gdy wyszła para z gabinetu pani doktor, taka szczęśliwa, młoda, z radością głaszcząc jej brzuch, poczułam, że robi mi się niedobrze. Miałam ochotę wyjść, i gdybym tylko miała przy sobie papierosa to z chęcią bym go zapaliła.... Ale nie miałam.. pewnie to dobrze, bo B. nie byłby szczęśliwy.
Wytrzymałam...
A na koniec umówiłam się na wizytę na 4 maja. Do tego czasu muszę wykonać wszystkie badania. Niestety z powodu odległego terminu nie potrafię zebrać się w sobie, żeby te badania zrobić szybko i bezboleśnie.

Wraz z B. postanowiliśmy prosić o pomoc i wstawiennictwo bł. Karolinę Kózkównę. Wierzymy, że będzie ona modlić się razem z nami i wyprosi dla nas łaskę poczęcia u dobrego Ojca. 
Planujemy niedługo udać się do sanktuarium w Zabawie, aby modlić się przy grobie bł. Karoliny.